ການດໍາເນີນຊີວິດທີ່ຊົ່ວຄາວ ແລະ ການດໍາເນີນຊີວິດທີ່ນິລັນ

[ແມ່ນຫຍັງທີ່ເປັນແຮງບັນດານໃຈໃຫ້ຄິດສະຕະຈັກຕອນຕົ້ນ ຮັບເອົາຄວາມຍາກລໍາບາກ ແລະ ການຂົ່ມເຫັງ ດ້ວຍຄວາມຊື່ນຊົມຍິນດີ?]

ເຊັ່ນດຽວກັນກັບສະມາຊິກໃນຄິດສະຕະຈັກຂອງພະເຈົ້າ ຜູ້ທີ່ຍອມຮັບການກົດຂີ່ ແລະ ການຂົ່ມເຫັງ ຂອງຈັກກະພັດ ເນໂລ ດ້ວຍຄວາມເຊື່ອທີ່ໝັ້ນຄົງໃນພະເຈົ້າ ແລະ ຄວາມຫວັງໃນສະຫວັນ, ພວກເຮົາກໍຄວນສະສົມພະພອນໄວ້ໃນສະຫວັນ ເພື່ອທີ່ຈະມີຊີວິດຢູ່ຕະຫຼອດໄປເຊັ່ນກັນ.

[ອານາຈັກສະຫວັນທີ່ນິລັນ ເຊິ່ງຈັດຕຽມໂດຍພະຄິດ ພະອັນຊັງໂຮງ ແລະ ພະເຈົ້າພະມານດາ]

ການດໍາລົງຊີວິດເພື່ອສະຫວັນທີ່ນິລັນ ບ່ອນທີ່ບໍ່ມີຄວາມຕາຍ, ຄວາມເຈັບປວດ ຫຼື ຄວາມໂສກເສົ້າ ແມ່ນຊີວິດທີ່ສະຫຼາດ ເໝືອນດັ່ງອັກຄະທູດໂປນ ທີ່ມຸ່ງໜ້າໄປສູ່ສະຫວັນ ຫຼັງຈາກໄດ້ເຫັນສະຫວັນຊັ້ນທີສາມ ບໍ່ຄືກັບ ຢູດາ ອິດສະກາລິໂອດ ທີ່ເລືອກຈະມີຊີວິດຢູ່ຊົ່ວຄາວ ໂດຍໃຫ້ຄຸນຄ່າກັບຄວາມປາຖະໜາທາງໂລກ.

ຝ່າຍຄວາມທຸກລໍາບາກອັນເບົາບາງ ແລະ ຊົ່ວຄາວທີ່ພວກເຮົາທົນຢູ່ນີ້ ແມ່ນເພື່ອຕຽມພວກເຮົາສູ່ສະຫງ່າລາສີອັນຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ຕະຫຼອດໄປ ຈົນຫາທີ່ປຽບບໍ່ໄດ້. ດ້ວຍວ່າພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ປັກໃຈໃສ່ສິ່ງທີ່ຕາເຫັນ ແຕ່ໃສ່ສິ່ງທີ່ຕາບໍ່ເຫັນ. ສິ່ງທີ່ຕາເຫັນກໍເປັນຂອງຊົ່ວຄາວ ແຕ່ສິ່ງທີ່ຕາບໍ່ເຫັນກໍດໍາລົງຢູ່ຕະຫຼອດໄປ. [2 ໂກລິນໂທ 4:17-18]